
Zoek een gezondheidstherapeut bij u in de buurt.

Gezondheidszorg

In de Westerse landen is de gezondheidszorg enorm ontwikkeld. Ziekenhuizen zijn grote complexen met ontzettend veel hoogopgeleide artsen en medisch personeel. De medische infrastructuur met hun hoogtechnologische diagnostische toestellen en operatietechnieken overtreffen iedere verbeelding. Deze enorme gezondheidsinfrastructuur is onbetaalbaar geworden doordat té veel mensen, helaas uit noodzaak, er gebruik van maken. Een ondersteuning van de natuurgeneeskunde door de overheid dringt zich op. Mensen die natuurgeneeskundig worden behandeld doen zelf veel aan hun gezondheid en maken opvallend minder gebruik van de reguliere gezondheidszorg. Dat is voor de overheid een groot financieel voordeel.

Feiten

De gezondheid van de Westerse mens is ondanks de stijging van de levensverwachting en een verhoogde gemiddelde leeftijd absoluut niet goed. Dit is slechts een wiskundige berekening die een verkeerd beeld geeft.
Suikerziekte, hart- en vaatziekten, kankers maar ook darmklachten, spierziekten en vooral neurologische ziekten zoals Alzheimer, Parkinson, MS, ALS enz. nemen angstwekkend toe.
Wetenschappers gaan er vanuit dat in 2020 1 op 3 Belgen aan allergie zal lijden, nu is dat nog 1 op 4. Allergie is net als suikerziekte in opmars en treft veel kinderen.
Het is te begrijpen dat steeds meer mensen zelf op zoek zijn naar een betere gezondheid. De natuurgeneeskunde biedt u de mogelijkheid om zelf deel te nemen aan uw genezingsproces door uw voeding- en levenswijze te verbeteren.
Waar kunt u beter terecht dan bij een gezondheidstherapeut. Hier wordt uw persoonlijkheid (temperament) gekoppeld aan uw ziekte en behandeling. Nergens krijgt u zoveel aandacht.
In een natuurgeneeskundige praktijk wordt het begrip gezondheid veel ruimer benaderd. Gezondheid is afhankelijk van uw persoonlijkheid, uw levenswijze, uw voeding, uw directe omgeving en het milieu.

Aanvullende of complementaire behandeling

Vroeger koos een kleine groep bewuste mensen voor alternatieve geneeskunde en zij toonden meestal een afkeer voor reguliere geneeskunde. Het was een zwart/wit verhouding en dat is niet goed. Tegenwoordig is alternatieve geneeskunde algemeen aanvaard en bijna iedereen maakt er wel eens gebruik van. Voor medische problemen gaat men naar de arts, zeker als het om een diagnose gaat, een voorschrift voor medicijnen of een attest voor het werk of de school.

Voor gezondheidsproblemen consulteren steeds meer mensen een ‘gezondheidstherapeut’. De zachte therapieën, het uitblijven van nevenwerkingen en vooral de eigen inbreng in het genezingsproces spreekt steeds meer mensen aan. De patiënt geeft de voorkeur aan een wisselwerking tussen reguliere en alternatieve gezondheidszorg. Daarom spreekt men tegenwoordig over aanvullende of complementaire behandelingen.

Aandachtspunten

Natuurgeneeskunde is de belangrijkste vorm van complementaire of alternatieve geneeskunde.
Voor een aantal gezondheidsproblemen, eenvoudige klachten, emotionele en stressgerelateerde aandoeningen of als ondersteuning van een ernstige ziekte geven steeds meer mensen de voorkeur aan een natuurgeneeskundige behandeling.
Natuurgeneeskunde is sterk persoonsgebonden zodat de eigen inbreng een onmiskenbare bijdrage levert aan het gunstige resultaat.
De ruimere en ziekteoverschrijdende aanpak spreekt iedereen aan.

Er zijn grenzen!

De natuurgeneeskunde kent zijn grenzen en de gezondheidstherapeut is zich daarvan bewust. De natuurgeneeskunde kan de reguliere geneeskunde niet vervangen, dat is trouwens haar doel niet. Er zijn een groot aantal ziekten waar een hoogdringende behandeling, een uitvoerige diagnose of een aangepaste revalidatie nodig is. De doorsnee mens weet meestal goed wanneer medische hulp nodig is en de stap naar de reguliere geneeskunde moet zetten. Dat neemt echter niet weg dat een noodzakelijke medische behandeling natuurgeneeskundig kan ondersteund worden. Daardoor gaat de patiënt zelf meewerken aan zijn genezingsproces wat de reguliere werking alleen maar ten goede komt. Voor alle duidelijkheid, natuurgeneeskunde is gericht op ‘de zieke’ en de reguliere geneeskunde op ‘de ziekte.’

Feiten

Voor een groot aantal gezondheidsproblemen en eenvoudige klachten kiezen steeds meer mensen voor een gezondheidstherapeut.
Door zijn natuurlijk karakter en door het gebruik van natuurlijke middelen zoals kruiden, voeding, natuurlijke therapieën ontstaat er een versnelde en ondersteunende werking van het genezingsproces.
Iedere patiënt heeft er belang bij om bij ziekte een aanvullende behandeling te ondergaan.

Behandel de zieke in plaats van de ziekte

In de natuurgeneeskunde worden er altijd verbanden gelegd. Het relationeel denken of denken in verbanden is eigen aan de natuurgeneeskunde. Er is immers een verband tussen uw persoonlijkheid en uw klacht(en). We noemen dit het individualiseren van het ziektebeeld. Dat gebeurt onopvallend en heel spontaan.

‘Behandel de zieke in plaats van de ziekte’ is een van de belangrijkste basisprincipes van Hippocrates. Een ziekte is heel sterk gebonden aan de persoonlijkheid en door de ‘zieke’ te behandelen, geneest de ziekte. Dit is een heel andere benadering dan in de reguliere of klassieke geneeskunde waar alle aandacht uitsluitend gericht is op de ziekte. Het is niet overdreven als men zegt dat in de natuurgeneeskunde de zieke centraal staat.

Houding tegenover de reguliere geneeskunde

Een gezondheidstherapeut neemt een positieve houding aan tegenover de reguliere geneeskunde, ook al zijn het twee totaal andere werelden. De reguliere geneeskunde is voor een groot aantal ernstige aandoeningen noodzakelijk. Iedere dag worden er in de ziekenhuizen mensenlevens gered. Het is niet, zoals al vaker gezegd, de bedoeling om de reguliere geneeskunde te vervangen. De natuurgeneeskunde is erg geschikt om een aantal klachten op een zachte en natuurlijke wijze op te lossen of chronische ziekten te ondersteunen. Bij een aantal klachten volstaat een natuurgeneeskundige behandeling. Dringt er zich een medische behandeling op dan heeft de natuurgeneeskunde een ondersteunende functie.

De huisarts als centrale figuur

De huisarts is een centrale figuur waar men altijd terecht kan. Twijfelt de huisarts aan het ziektebeeld zal hij u als patiënt doorverwijzen naar de specialist voor diagnostisch onderzoek. Het stellen van een diagnose, zeker als het om een onduidelijke, twijfelachtige of ernstige ziekte gaat, gebeurt altijd multidisciplinair, dat wil zeggen door meerdere specialisten vanuit hun vakgebied. Bovendien wordt er gebruik gemaakt van ingewikkelde moderne diagnostische toestellen en technieken. De hoofdarts zal de gegevens aan de huisarts doorsturen. De patiënt heeft recht op inzage.

Een gezondheidstherapeut stelt uiteraard geen diagnose. Aan de hand van een aantal uiterlijke eigenschappen, kenmerken of verschijnselen wordt de graad van de conditie of de kwaliteit van de gezondheid vastgesteld. Dat is geen diagnose en wordt in de natuurgeneeskunde ‘duiding’ genoemd. Hoewel de meeste patiënten die een gezondheidstherapeut raadplegen hun ziekte kennen, wordt bij twijfel aangeraden contact op te nemen met de huisarts.

Toptips

Indien de gezondheidstherapeut over bijkomende medische gegevens zou wensen te beschikken, dan kunt u die, in persoonlijke naam, bij uw huisarts opvragen.
Dat kan niet geweigerd worden op basis van de patiëntenrechten.
Omdat de arts aan het beroepsgeheim gehouden is kan de gezondheidstherapeut geen medische gegevens opvragen.
De huisarts of de medische specialist kunnen na een reeks natuurgeneeskundige behandelingen de verbeterde toestand van de patiënt bepalen.
De meeste patiënten hebben met hun huisarts een goede band en zij vertellen gemakkelijk over de verrassende resultaten van de natuurgeneeskundige behandeling.
Sommige artsen zijn zo verrast over de opmerkelijke verbetering dat zij aan de patiënt vragen of ze misschien wel een alternatieve therapie volgen.
Er zijn artsen die open staan voor alternatieve geneeskunde, anderen helemaal niet. Iedereen heeft het recht er zijn eigen mening op na te houden. Til daar nooit zwaar aan.

Natuurlijke gezondheidszorg

Naast de reguliere gezondheidszorg die door de overheid wordt betaald en gecontroleerd is er ook een alternatieve of complementaire gezondheidszorg. De natuurlijke gezondheidszorg vormt hiervan een onderdeel. We spreken over natuurlijke gezondheidszorg indien de natuurgeneeskunde, naar Hippocratische en Galenische principes, het uitgangspunt is. De gezondheidstherapeut, de V.G.L.-Gezondheidsconsulent en de herborist zijn de belangrijkste hulpverleners binnen de natuurlijke gezondheidszorg.

Alternatieve geneeswijzen

Alternatieve geneeswijzen is het geheel van niet-conventionele praktijken. Het onderscheid is gemakkelijk te maken, reguliere medische beroepen worden aan reguliere scholen onderwezen. Natuurgeneeskunde is niet alleen de oudste maar tevens de belangrijkste niet-conventionele praktijk of geneeswijze. Men kan pas over natuurgeneeskunde spreken als zij beantwoordt aan de basisprincipes van Hippocrates en Galenus. Terecht wordt de natuurgeneeskunde multitherapeutisch genoemd omwille van de ruime waaier van therapeutische mogelijkheden en de combinatie van meerdere therapieën. Een gezondheidstherapeut is vertrouwd met alle natuurgeneeskundige therapieën, kent meestal vanuit de literatuur een aantal alternatieve therapieën, maar beoefent die zelf niet.

Niet alle alternatieve therapieën of geneeswijzen zijn betrouwbaar omdat de werking niet op een wetenschappelijke basis kan worden aangetoond. Dat neemt niet weg dat er toch resultaten mee bereikt worden. De werking is meestal te verklaren vanuit de suggestieve instelling van de patiënt. Alles waarin men gelooft, heeft min of meer een positieve werking. Toch zijn deze therapieën niet zonder gevaar. Bij dergelijke therapieën worden de symptomen tijdelijk teruggedrongen en ontstaat de indruk dat men verbeterd of genezen is. Dat is niet zonder gevaar als de patiënt medische hulp nodig heeft. Het is de taak van de sector van de alternatieve geneeswijzen om het kaf van het koren te scheiden.

Open en gesloten suggestie

In de natuurgeneeskunde hechten we veel belang aan de ‘open suggestie’ dit wil zeggen dat de patiënt zichzelf overtuigt van zijn genezingskansen. Dit wordt de kracht van de gedachte of positief denken genoemd. Het is de Zwitserse arts Dr. Emille Coué die gezien wordt als de grondlegger van de open suggestietherapie. Zijn beroemde suggestie is: ‘Zeg iedere dag tegen jezelf: ik geloof dat ik iedere dag beter en beter wordt.’ De werking van een open suggestie is wetenschappelijk te verklaren. Bij een positieve instelling gaan de bloedvaten en vooral de haarvaatjes open en stroomt er meer bloed door het lichaam, dat betekent meer zuurstof, meer warmte maar ook meer voedingstoffen en dat zorgt voor een sneller genezingsproces. Chirurgen hebben vastgesteld dat patiënten die voor de operatie een schouderklopje kregen met enkele aanmoedigende woorden van de verpleegkundige de operatie beter ondergingen.

Bij een ‘gesloten suggestie’ wordt de patiënt overtuigd dat een bepaald middel of therapie een heel bijzondere werking zou hebben zonder dat daarvoor het bewijs wordt geleverd. Als de patiënt daarvan overtuigd is, kan dat een gunstige invloed hebben op het genezingsproces. Het gevaar van gesloten suggestie is echter dat de patiënt bewust of onbewust twijfelt waardoor het genezend effect uitblijft. De symptomen van de ziekte worden tijdelijk onderdrukt maar de ziekte zet zich door en de patiënt verliest kostbare tijd. Bij een gesloten suggestie maakt men de patiënt in feite iets wijs, maar de overtuigingskracht is zo groot dat de suggestie geloofwaardig overkomt. Soms slaat het aan, soms niet.

Toptips

Geloof in uzelf.
Neem een positieve houding aan tegenover de therapie.
Heb vertrouwen in de therapeut.
Sta altijd positief tegenover de afloop van uw ziekte.
Bijna iedere ziekte is te genezen, zelfs bij moeilijk te behandelen ziekten zijn nog gunstige resultaten bereikt.

Voor meer voedingstips, surf naar natuur-en-gezondheid.skynetblogs.be

v. 0.3